martes, 8 de octubre de 2013

An die Nachgeborenen / Als nascuts després

2

"In die Städte kam ich zur Zeit der Unordnung
Als da Hunger herrschte.
Unter die Menschen kam ich zu der Zeit des Aufruhrs
Und ich empörte mich mit ihnen.
So verging meine Zeit
Die auf Erden mir gegeben war.

Mein Essen aß ich zwischen den Schlachten
Schlafen legte ich mich unter die Mörder
Der Liebe pflegte ich achtlos
Und die Natur sah ich ohne Geduld.
So verging meine Zeit
Die auf Erden mir gegeben war.
Die Straßen führten in den Sumpf zu meiner Zeit.
Die Sprache verriet mich dem Schlächter.
Ich vermochte nur wenig. Aber die Herrschenden
Saßen ohne mich sicherer, das hoffte ich.
So verging meine Zeit
Die auf Erden mir gegeben war.

Die Kräfte waren gering. Das Ziel
Lag in großer Ferne
Es war deutlich sichtbar, wenn auch für mich
Kaum zu erreichen.
So verging meine Zeit
Die auf Erden mir gegeben war."


[...]


"Vaig arribar a les ciutats a l'hora del desordre
quan regnava la fam.
Vaig arribar entre els homes a l'hora de la revolta
i em vaig revoltar amb ells.
Així va passar el temps
que em va ser donat a la terra.

Menjava entre batalla i batalla
i m'ajeia a dormir entre els assassins.
Feia l'amor distret
i mirava la natura amb impaciència.
Així va passar el temps
que em va ser donat a la terra.

Al meu temps els camins conduïen al llot
la parla em delatava els botxins.
Jo poc podia fer-hi, però aquells que governaven
es trobaven més segurs sense mi. Jo m'ho pensava.
Així va passar el temps
que em va ser donat a la terra.

Les forces eren poques; la meta
molt distant;
perfectactament visible, malgrat que em semblava
difícil d'assolir.
Així va passa el temps
que em va ser donat a la terra."


Original: Bertolt Brecht.
Traducción: Feliu Formosa, Artur Quintana.

No hay comentarios:

Publicar un comentario